BANA KÂR KALAN

Günler ne kadar hızlı geçiyor. Bir hayat tükeniyor gözlerimin önünde, her yeni gün bir umut vermekten çok uzak şimdi.


Uyandığım o masmavi sabahlar çok gerilerde, hayalini kurduğum her ne ise kaçmakta benden. Bu hayatı yaşamaya çalışmak, onu kendine uydurmaya çabalamak ne kadar boş. Bir söz var ya; “ Hayat silgisiz resim yapabilme sanatıdır.” Diye… Oysa benim tamamlanmamış karalamalardan başka resmim olmadı hiçbir zaman. Hızla tükenen zaman içindeki o koşturmaca, hayatın ne anlama geldiğini bilmeden, ona kendimce yüklediğim anlamlar arasında, hatalı seçimler yapmakla geçti yıllar!!! Yıllarca aradım, neyi aradığımı bilmeden beklide. O kadar çok zamanımı aldı ki aslında aradığımın kendim olduğum. Arayışlar, arayışlar, arayışlar… Bulduğunu sandığın anlarda, yanıldığını yüzüne vuran gerçekler. Hatalar, yanılgılar ve aldığımı düşündüğüm dersler kâr kaldı yanıma.